രണ്ടു പാട്ടുകൾ തമ്മിൽ സ്ഥിരമായി മാറിപോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ curious ആയത് .ക്ഷണക്കത്തിലെ “ആ രാഗം ” എന്ന പാട്ടും ഒറ്റയാൾ പട്ടാളത്തിലെ “മായാ മഞ്ചലിൽ ” എന്ന പാട്ടും ആയിരുന്നു പ്രശ്നക്കാർ. പ്രശ്നം ഗുരുതരമായപ്പോൾ ഞാൻ ചികഞ്ഞു ,അപ്പോഴാണ് രണ്ടിന്റേയും സംഗീത സംവിധായകൻ ശരത് ആണെന്ന് മനസിലായതു പക്ഷെ അതു ഒരു ഉത്തരം ആയിരുന്നില്ല.വീണ്ടും പരതി, എത്തിയത് www.malayalasangeetham.info എന്ന ഒരു വെബ് സൈറ്റിൽ (brilliaint site by the way) അവിടെ നിന്നും മനസിലായി രണ്ടു പാട്ടും ഒരേ രാഗം ആണെന്ന്, ഹംസധ്വനി. Turns out, ക്ഷണക്കത്തിലെ “സല്ലാപം കവിതയായി ” എന്ന പാട്ടും ഹംസധ്വനി രാഗത്തിൽ ആണ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ക്ഷണക്കത്തു ചെയുന്പോൾ ശരത്തിനു കഷ്ടി ഇരുപതു വയസ്സ്, it took me a bit more than 30 to barely manage to recognise a raaga. വയലിൻ എന്ന സിനിമയിലെ “എന്റെ മോഹങ്ങളെല്ലാം ” എന്ന പാട്ടു കേട്ടപ്പോൾ ഹംസധ്വനി ആണോ എന്ന് ഞാൻ സംശയിച്ചു, ഇപ്പോഴും സംശയിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു…the point being, your raaga will seek you out one of these days, it happened to me, could happen you too, serendipity, they say. Raaga was just metadata they announced before All India Radio aired songs, until then.
Category: Reflections.
The “Jugaad” Culture.
A general disregard for safety is what unites us as a people more than anything in this part of the subcontinent. Its evident in all walks of our lives, in the way we go about business on a day to day basis as if there’s no tomorrow, from our homes to the way we drive on our roads, ride our trains and buses,the way our kids get to school. Yes, its true that we are forced by the government machinery and the system as a whole to make do with makeshift infrastructure.”Jugaad” is what we live by. But that doesn’t explain the mob psychology which assumes that its okay to overlook the risk factors even in situations where safety should be a prime concern.
The loss of three lives in a manhole in one of our cities is still fresh in our collective memory but we know for a fact that the way the manholes are accessed hasn’t changed a bit. If a guy falls off a coconut tree you will look for another guy to do his job. If a tree that was ominously looming over a road falls and crushes a school bus, the school moves on and buys a new bus. If a boat capsizes no bridges are built, nor are they going to stock any life jackets, come to think of it we live in a world where you have a life jacket under every seat for something that flies in the air but you don’t have that for something that floats on water. Something’s wrong with us for sure.
Personally I obsess with worst case scenarios when I find myself in situations over which I have absolutely no control, even more so when there’s family around. I recall how i was thinking of ways to escape, once when I found myself inside a popular temple in Kerala jam packed with devotees on a day when the deity was being paraded ceremonially around the sanctum sanctorum atop elephants and in case they ran amok,I decided that jumping into the well that was next to me was the only option available. Faith has a way of forcing the best of us into places where salvation somehow matters more than reason and sense. Maybe that explains how amidst the blame games, even before the dead have been buried we still can’t decide if we should set off the fireworks or not in the next big event where we also display our heritage and culture by giving wild animals who would otherwise be roaming free in the jungles where they belong a chance to carry us on their backs and thus be blessed by our gods in absentia. Well, how hard is it to take a decision when the body count is still on? And to sum up, to implement safety regulations the authorities would do good to at least spell it right, to start with.
A Train Trip Down the Memory Lane or How I Restored the Faith of Two Old Souls and Lost Mine in General
ഇന്റർ സിറ്റി എക്സ്പ്രസ്സ് ആയിരുന്നു എഞ്ചിനീയറിംഗ് കാലയളവിൽ തിരുവനന്തപുരം – ആലപ്പുഴ യാത്രകളിൽ പ്രധാന ആശ്രയം .ഓർമ്മയിൽ ഉള്ള രണ്ടു ഇന്റെർസിറ്റി യാത്രകളിൽ ഒരെണ്ണം എന്നെ ഭക്തിയുടെ അന്നു വരെ അനുഭവിക്കാത്ത ഒരു തലത്തിൽ എത്തിച്ചു .ഒരു ഞായറാഴ്ച ആയിരുന്നു അത് .ബാഗും എടുത്തു ഞാൻ ആലപ്പുഴ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് ട്രെയ്നിൽ കയറി.സീറ്റ് കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും നിൽക്കാൻ സ്ഥലം ഉണ്ടായിരുന്നു. പൊതുവേ കാണുന്ന തിരക്ക് അന്ന് ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന വസ്തുത അപ്പോൾ എന്റെ ശ്രദ്ദയിൽ പെട്ടില്ല. അമ്പലപ്പുഴ കഴിഞ്ഞപ്പോഴും ട്രെയിൻ ഒരു അവധി ദിനത്തിൻറെ അലസതയോടെയാണ് മുന്നോട്ടു നീങ്ങിയത്. ഹരിപ്പാട് എത്തിയപ്പോൾ കഥ മാറി.രണ്ടു വശത്ത് നിന്നും സ്ത്രീകളുടെ ഒരു പട ഇരച്ചു കയറി, മധ്യവയസ്കകളും വൃദ്ധകളും. എല്ലാവരുടെയും കൈകളിൽ ഒരു സഞ്ചിയും തലയിൽ കൊതുമ്പും, വിറകുകളും. കോറിഡോറിൽ നിന്നിരുന്ന ഞാൻ ഡോറിനു അടുത്ത് എത്തി. പിന്നീടു അങ്ങോട്ട് പൊതുവെ നിർത്താത്ത ലോക്കൽ സ്റ്റേഷനുകളിൽ പോലും നിർത്തി ഇത് തന്നെ ആവർത്തിച്ചു ആണ് ട്രെയിൻ നീങ്ങിയത്.ട്രെയിൻ കൊല്ലം കഴിഞ്ഞുള്ള ഏതോ ഒരു സ്റ്റേഷൻ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ ഡോറിന്റെ വക്കിൽ എത്തിയിരുന്നു. ടി വി യിലോ പത്ര തിലോ ന്യൂസ് കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ ഈ അബദ്ധം പറ്റില്ലായിരുന്നു എന്നു ആലോചിച്ചു നിന്നിരുന്ന എന്റെ മുന്നിൽ പെട്ടന്ന് ഒരു വൃദ്ധ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു. അവർ ഒട്ടും അമാന്തിക്കാതെ എന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചു വലിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇവിടെ നിൽക്കാൻ സ്ഥലം ഇല്ല അമ്മച്ചി എന്ന് ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇന്നു സ്ത്രീകളുടെ ദിവസം ആണെന്ന് നിനക്ക് അറിഞ്ഞു കുടെടാ എന്ന് അവർ അലറി. അവരുടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ചേട്ടൻ, മകൻ ആയിരിക്കണം അരയിൽ ഇരുന്ന കുട്ടിയെ അടുത്ത് നിന്ന ഭാര്യയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്ത്, ആാഹ അത്രക്കായോ എന്ന് ചോദിച്ച അടുത്ത നിമിഷം ഞാൻ പ്ലാട്ഫോർമിലേക്ക് അഞ്ജു ബോബ്ബി ജോർജിനെ മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച് ചാടി.
വൃദ്ധ എങ്ങനെയോ ആ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ കയറി പറ്റി. ഇനി അവിടെ കയറാൻ പറ്റില്ല, എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് ഞെട്ടി നിന്ന എന്നോട് വിൻഡോ സീറ്റിൽ എല്ലാം കണ്ടു ഇരുന്ന മറ്റൊരു ചേട്ടൻ, നിനക്ക് അകത്തു തന്നെ നിന്നാ പോരാരുന്നോ? തനിക്ക് അവിടെ ഇരുന്ന് പറഞ്ഞാ മതി തടി എന്റെയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ മുകളിലെ റാക്കിൽ ഇരുന്ന ബാഗ് ആറ്റുകാൽ അമ്മക്ക് സമർപ്പിച് അടുത്ത കമ്പാർട്ട്മെന്റിലെക്ക് ഓടി. അപ്പോഴേക്കും ട്രെയിൻ നീങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു. മുന്നോട്ടു ആണോ പിന്നോട്ട് ആണോ ഓടിയതെന്ന് കൃത്യമായി ഒർമയിലെങ്കിലും ആദ്യം എത്തിയ ബോഗികൾ എല്ലാം അടുക്കാൻ പറ്റാത്ത തിരക്കായിരുന്നു. ഒടുവിൽ ബാഗും കൊണ്ട് ട്രെയിൻ തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് പോകും എന്ന ഘട്ടം എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ രണ്ടും കല്പിച്ചു അടുത്ത കമ്പാർട്ട് മെന്റിൽ വലിഞ്ഞു കയറി.!ആദ്യത്തെ പടിയിൽ ആണ് ഞാൻ നിന്നത്. പുറം തിരിഞ്ഞു രണ്ടു വശത്തെയും കമ്പികളിൽ മുറകെ പിടിച്ചു നിന്ന എന്റെ പിന്നിൽ നിന്നും പെട്ടന്ന് ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം, ദേവി ആയിട്ടാണ് ഈ കൊച്ചനെ ഇവിടെ എത്തിച്ചത്, അല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ താഴെ പോയേനെ …തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ രണ്ടു പടുവൃദ്ധകൾ…ഡാന്റെ Divine Comedy കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്താണെന്നു ആ നിമിഷം എനിക്ക് മനസിലായി .
That was my first tryst with a mob and it taught me two valuable lessons .Never take the train to Thiruvanthapuram on Aatukal Pongala eve and to never try and reason with a mob,especially one driven by frenzies political or religious.
Bursts.Indignation.Politicians.
The average human life expectancy globally is something around eighty. A longer life,these days is the car,bus,plane or the elevator you did not take.Its also that turn or the lane you chose not to go down on.Now,I am not even considering the murderers, thieves,rapists and other advocates and practitioners of violence as a means to an end,out there.And then you have the mutant viruses and the strains of bacteria looking for inroads into your system.So i guess its safe to assume that life is just plain dumb luck.The god who is not there for a child and mother being gunned down or being bombed to shreds in any of the conflict zones in Africa or Asia is certainly not holed up in any man made edifice and he most definitely is not looking over you from that spot on your dashboard in your air conditioned car.Speaking of conflicts,i personally believe that there is no cause in this whole wide world which is worth any life,leave alone human,no matter what the self righteous men on a pedestal would have you believe.Its interesting to note that its the men on the street who spill their blood always for the causes vociferously advocated by these so called leaders and visionaries..നിനക്കൊക്കെ അത്ര ക…..ണ് എങ്കിൽ അടുത്ത കലാപത്തിനു വാളും എടുത്തു സ്വയം ഇറങ്ങെടാ എന്ന് ഇവരോട് പൊതുജനം എന്ന കഴുത പറയും എന്ന് തമാശക്ക് പോലും പറയാൻ ഞാൻ മറ്റൊരു കഴുത അല്ല.But then again we live in a world where the likes of Abram Lincoln ,Mahatma Gandhi and Martin Luther King were gunned down because they stood for just causes.Unless and until that god moves from buildings to hearts ,which as we all know is unlikely,things will remain bleak and be even more so for life on this animal planet,pun not unintended.
gopakumarpurushothaman 